[tom 20]
Gatunek obejmujący zasięgiem środkową i północną część Europy, docierający w Skandynawii do skrajnych obszarów północnych. W Polsce spotykany lokalnie; wykazywany z nielicznych stanowisk tylko w dziewięciu krainach, przy czym dane o jego występowaniu w czterech krainach południowych opierają się na znaleziskach sprzed przeszło stu lat, dlatego też wymagają potwierdzenia nowymi materiałami. Jako rośliny żywicielskie tego ryjkowca są podawane przez różnych autorów: wierzba uszata — Salix aurita L., wierzba iwa — S. caprea L., wierzba szara — S. cinerea L., wierzba siwa — S. incana Schrk., wierzba czarniawa — S. nigricans Sm., wierzba pięciopręcikowa — S. pentandra L. i wierzba purpurowa — S. purpurea L. Bionomia tego ryjkowca jest poznana stosunkowo dobrze. Larwy żerują w pączkach kwiatowych i wyżerają w nich komorę w części osiowej. Przepoczwarczenie następuje w glebie. Młode pokolenie pojawia się w drugiej połowie maja.