[tom 20]
Gatunek zamieszkujący basen Morza Śródziemnego, docierający na północ do Wysp Brytyjskich, Danii, Fennoskandii i Karelii (z wyjątkiem skrajnych obszarów północnych); jako zawleczony notowany z Ameryki Północnej. W Polsce pospolity, występujący od Bałtyku aż po Tatry z wyjątkiem wyższych partii, nie notowany dotychczas tylko z Sudetów Wschodnich. Zasiedla pola, łąki, ogrody, doliny rzek i potoków, widne lasy i zarośla, przydroża, groble i skarpy. Żyje i odbywa rozwój na różnych roślinach motylkowatych (Papilionaceae), jak koniczyna łąkowa — Trifolium pratense L., koniczyna biała — T. repens L., koniczyna krwistoczerwona — T. incarnatum L., koniczyna dwukłosowa — T. alpestre L., koniczyna pogięta — T. medium L., wilżyna ciernista — Ononis spinosa L. i lucerna siewna — Medicago sativa L. Larwa przepoczwarcza się w białym, siateczkowatym kokonie.