[tom 21]
Gatunek zamieszkujący głównie zachodnią i środkową część Europy; notowano go ponadto z Danii, Karelii, Algierii i Maroka. W Polsce pospolity, rozprzestrzeniony od Bałtyku aż po Tatry, z niektórych krain wielokrotnie notowany przez licznych autorów. Chowacz brukwiaczek jest jednym z najgroźniejszych szkodników rzepaku; może również wyrządzać poważne szkody w uprawach różnych odmian kapusty. Żyje także na innych dziko rosnących gatunkach krzyżowych - Cruciferae. Jako rośliny żywicielskie tego chowacza wymieniane były w piśmiennictwie: kapusta rzepak - Brassica napus L., kapusta polna - B. campestris L., kapusta warzywna - B. oleracea L., rzodkiew świrzepa - Raphanus raphanistrum L. i stulisz lekarski - Sisymbrium officinale (L.) Scop. Ponadto postacie dojrzałe spotykano na polach, miedzach, pastwiskach, przydrożach, rumowiskach, śmietniskach i pobrzeżach wód na takich krzyżowych, jak pieprzycznik przydrożny - Cardaria draba (L.) Desv., stulicha psia - Descurainia sophia (L.) Webb, stulisz pannoński - Sisymbrium altissimum L., stulisz Loesela - S. Loeselii L., czosnaczek pospolity - Alliaria officinalis Andrz. i rzepicha ziemnowodna - Rorippa amphibia (L.) Bess. Bionomia i cykl rozwojowy tego chowacza są dokładnie poznane. Postacie dojrzałe po opuszczeniu kryjówek zimowych pojawiają się na roślinach wczesną wiosną. Odżywiają się liśćmi, wygryzając w nich okienkowate otwory. Od około połowy marca do początku czerwca samica składa przeciętnie 30 jaj do komór wygryzionych w łodygach, po jednym do trzech jaj do jednej komory, której otwór zamyka wydzieliną. Larwa żeruje w rdzeniu łodyg, bocznych pędów i ogonków liściowych, powodując na nich zgrubienia. Przepoczwarczenie następuje w maju-czerwcu w glebie na głębokości 2-8 cm w otoczce utworzonej przez larwę z cząstek ziemi. Postać dojrzała ukazuje się po 14-20 dniach i pozostaje w otoczce do jesieni, następnie pojawia się na powierzchni i poszukuje kryjówek zimowych.