[tom 13]
Gatunek zamieszkujący południową, zachodnią i środkową Europę, wykazywany też ze szwedzkiej wyspy Olandii, z Algierii i Tunisu. W faunie środkowoeuropejskiej uważany za relikt lasów pierwotnych. W Polsce notowany z trzech krain zachodnich, przy czym dane o jego rozmieszczeniu opierają się na znaleziskach sprzed przeszło stu lat, dlatego też współczesne zasiedlenie naszego kraju przez omawiany gatunek wymaga potwierdzenia nowymi materiałami. W zbiorach muzealnych brak okazów dowodowych z naszego kraju. Z Ustronia wykazany po raz pierwszy przez: A. Kelcha (1846) i jedynie na tej podstawie notowany później z tego stanowiska i ogólnikowo ze Śląska przez inny autorów. Według A. Horiona (1961) dane o występowaniu w Ustroniu i na Śląsku są błędne, gdyż w zbiorze A. Kelcha występują tylko nieetykietowane okazy, należące zresztą do T. opacus Habelm. Zasiedla tereny nizinne i pagórkowate. Występuje w miejscach pozbawionych kory na pniach dębów, buków i kasztanów. Larwy prowadzą drapieżny sposób życia w chodnikach kołatków: Ptilinus pectinicornis (L.), Anobium punctatum (Deg.) i Xestobium rufovillosum (Deg.), poza tym w chodnikach larw kornika Dryocoetes villosus (Fabr.).