[tom 17]
Gatunek obejmujący zasięgiem stosunkowo wąski pas od Francji i Wielkiej Brytanii wzdłuż nizin środkowej Europy i Niziny Węgierskiej, przez Ukrainę i dorzecze Uralu po Syberię Środkową, ponadto znany z oderwanych stanowisk w górach Półwyspu Bałkańskiego. W Polsce notowany z nielicznych stanowisk w ośmiu tylko krainach; na ogół spotykany rzadko, pospolity jedynie na Śląsku — szczególnie w miastach, w zaniedbanych ogrodach, w parkach i na cmentarzach (Warchałowski 1973). Występuje na łąkach, miedzach, przydrożach i w widnych zaroślach. Jako rośliny żywicielskie podawane są różne gatunki przytulii — Gallium L., np. przytulią pospolita — G. mollugo L. i p. właściwa — G. verum L. Larwy przepoczwarczają się w glebie.