[tom 14]
Gatunek obejmujący zasięgiem głównie Europę środkową, na zachód docierający do Francji, a na południe do Pirenejów, Włoch północnych, Chorwacji i Siedmiogrodu, wykazywany ponadto ze Szkocji. Wszędzie, również w Polsce znany z nielicznych, zdaje się reliktowych stanowisk, przy czym większość danych o jego rozmieszczeniu opiera się na znaleziskach w ubiegłym stuleciu. Wzmianki o występowaniu w Beskidzie Zachodnim opierały się na danych odnoszących się do stanowisk leżących na terenie Czechosłowacji. Ranga taksonomiczna omawianego gatunku i jej stosunek do Z. ferruginea (Payk.) nie są jeszcze ostatecznie wyjaśnione. W zasięgu swego areału Z. sericea (Sturm) charakteryzuje się dużą zmiennością w zakresie wielkości, ubarwienia i punktowania powierzchni ciała. Omawiany gatunek był wykazywany z terenów nizinnych i górzystych; w Tyrolu południowym poławiany na wysokości około 2000 m n.p.m. Zasiedla wilgotne i cieniste lasy pierwotne. Chrząszcz odbywa rozwój w drzewach iglastych (sosna, świerk, jodła). Larwy żerują pod korą w zmurszałym drewnie pni i gałęzi porażonych przez roztoczowego grzyba, niszczyka jodłowego — Hirschioporus abietinus (Dicks. ex Fr.) Donk. Przepoczwarczenie, w zależności od warunków ekologicznych, następuje w drugiej połowie czerwca, w lipcu lub w pierwszej połowie sierpnia. Postacie dojrzałe zimują.