[tom 14]
Gatunek eurosyberyjski, na wschód docierający do Władywostoku; w Europie znany z nielicznych stanowisk głównie w środkowej i wschodniej części kontynentu, notowany także z Finlandii i Karelii. W Polsce chrząszcz nadzwyczaj rzadki, wykazywany dotychczas z kilku stanowisk w Beskidzie Zachodnim i ogólnikowo ze Śląska i z Tatr. Wszystkie wzmianki o jego występowaniu w naszym kraju oparte są na znaleziskach w XIX stuleciu lub na początku XX wieku, dlatego też obecne zasiedlenie naszego obszaru winno być potwierdzone nowymi materiałami. Pojaw postaci dojrzałych rozpoczyna się w maju i trwa do lipca. Cykl rozwojowy co najmniej dwuletni. Larwy żerują w martwym, wilgotnym drewnie drzew iglastych i liściastych. Atakowane przez tego chrząszcza bywa tylko takie drewno, które częściowo jest zanurzone w wodzie lub przylega do bardzo wilgotnej ziemi. Larwy spotykano w drewnie starych pieńków, słupów, ławek, mostków i jazów.