[tom 12]
Gatunek obejmujący zasięgiem południową i środkową część Europy, na północ sięgający po Wyspy Brytyjskie, Danię i południową Szwecję, najdalej na wschód wysuniętym stanowiskiem jest Orenburg; poza tym wykazywany z Kaukazu i Egiptu. W Polsce notowany z nielicznych stanowisk rozproszonych w różnych częściach kraju, przy czym większość danych o rozmieszczeniu opiera się na znaleziskach w ubiegłym stuleciu lub w początku bieżącego wieku. Larwy odbywają rozwój w czerwcu i lipcu w kwiatostanach roślin złożonych (Compositae). Roślinami żywicielskimi są starzec zwyczajny — Senecio vulgaris L., starzec leśny — S. silvaticus L., starzec lepki — S. viscosus L. oraz przymiotno kanadyjskie — Erigeron canadensis L. Postacie dojrzałe zimują pod odstającą korą drzew, wśród mchów na dolnej części pni; spotykane także w napływkach.