[tom 18]
Gatunek rozpowszechniony w środkowej i północnej części Europy, notowany również z Syberii, w Fennoskandii przekraczający koło podbiegunowe. W Polsce, choć nie znany jeszcze z niektórych krain, występuje prawdopodobnie na całym obszarze prócz wyższych partii górskich. Postacie dojrzałe ukazują się w maju i przeżywają do września. Jako rośliny żywicielskie były podawane w piśmiennictwie: wierzba iwa — Salix caprea L. i wierzba wiciowa — S. viminalis L., rzadziej brzoza brodawkowata — Betula verrucosa Ehrh. Samica składa jaja do pąków od połowy maja do końca sierpnia. Larwy żerują w pędach szczytowych, w których zimują. Wiosną larwa wypada z pędów na glebę, w której odbywa się przeobrażenie.