[tom 18]
Gatunek obejmujący zasięgiem wschodnią część Europy Środkowej, Europę Wschodnią, Kaukaz i Syberię. Przez Polskę przechodzi północno-zachodnia granica zwartego zasięgu tego gatunku w Europie; u nas najdalej na zachód wysunięte stanowiska leżą w okolicach Torunia, Włocławka i Jawora, dalej na zachód znane są stanowiska tylko w Czechosłowacji i Austrii. Występuje na polach, łąkach, ugorach, przydrożach, w rowach i zaroślach. Jako rośliny żywicielskie w piśmiennictwie były wymieniane lucerna siewna — Medicago sativa L., lucerna sierpowata — M. falcata L. i lucerna nerkowata — M. lupulina L. Postacie dojrzałe poławiano od połowy kwietnia do listopada. Samice składają jaja od września w pączki liściowe, w których larwy żerują i przezimowują oraz wiosną przepoczwarczają się.