[tom 12]
Gatunek europejsko-syberyjski, notowany również z Japonii, w Europie rozmieszczony głównie w środkowej części kontynentu, na północ docierająjcy do Wysp Brytyjskich i południowych prowincji Fennoskandii, a na południe do północnych części Włoch i Półwyspu Bałkańskiego. W Polsce wykazywany z nielicznych stanowisk w różnych częściach kraju. Wbrew nazwie gatunkowej występuje prawie wyłącznie na drzewach iglastych, zwłaszcza świerkach. Poławiany w ciągu całego roku, najliczniej od jesieni do kwietnia roku następnego, pojedynczo również w pozostałych miesiącach. Znajdowany pod odstającą korą, w wiązkach chrustu, w stosach gnijącego igliwia, gałęzi i odartej kory z pni oraz w starych słupach świerkowych. Często spotykany w obrębie cmentarzy, przeważnie w starych wieńcach sporządzonych z gałęzi świerkowych.