[tom 10]
Gatunek rozsiedlony w południowej i środkowej części Europy, notowany także z Kaukazu. W Polsce znany tylko z południowej części kraju, przy czym ze Wzgórz Trzebnickich, Sudetów i Tatr notowany na podstawie znalezisk sprzed przeszło stu lat, toteż rozmieszczenie w tych krainach winno być potwierdzone nowymi materiałami. Z uwagi na wymagania środowiskowe wzmianka Sz. Tenenbauma o występowaniu omawianego gatunku koło Warszawy jest niewiarygodna (Burakowski 1971, Burakowski i Nowakowski 1981). Występuje na terenach wyżynnych i górskich do wysokości około 2000 m n.p.m. Jest chrząszczem ciepłolubnym, zasiedlającym otwarte, nasłonecznione stanowiska, głównie na skałach wapiennych albo na skałach zawierających duży procent węglanu wapnia. Cykl rozwojowy trwa przeciętnie trzy lata. Larwy żyją w cienkiej warstwie suchej, brunatnej lub czarnej, pylistej próchnicy pokrywającej skały i wypełniającej szczeliny i płytkie zagłębienia skalne. Poczwarki ukazują się w drugiej połowie lipca i w sierpniu. Młode chrząszcze pozostają przez jesień i zimę w komorach poczwarkowych, a na wiosnę wykazują aktywność od drugiej połowy kwietnia, przeżywając do lipca-sierpnia. Odbywają loty w ciepłe wieczory i przylatują do światła sztucznego. Poławiane są na murawach kserotermicznych, na listowiu oraz kwiatach krzewów i drzew.