[tom 15]
Gatunek rozprzestrzeniony w północnej i środkowej części Europy, na Syberii, w Mongolii i Mandżurii, na Korei i Sachalinie. W Europie wykazuje borealno-górski typ rozmieszczenia, zasiedlając Fennoskandię i północno-wschodnią Europę, Karpaty Północne i Środkowe na obszarze Polski, Czechosłowacji i europejskiej części ZSRR. W Polsce omawiany gatunek ma rozerwany zasięg występowania — jest notowany głównie z pogórzy i gór w południowej części kraju oraz na północy z Puszczy Białowieskiej i Puszczy Boreckiej w części borealnej areału gatunkowego. J. Gerhardt (1891e) wątpi o występowaniu na Śląsku. Zasiedla drzewostany liściaste i mieszane. Rójka rozpoczyna się w drugiej połowie maja i jest rozciągnięta w czasie, a chrząszcze można spotkać jeszcze w sierpniu. Wykazują one dużą aktywność w dni słoneczne. Odżywiają się pyłkiem kwiatów, głównie roślin baldaszkowatych — Umbelliferae, rzadziej krwawników — Achillea L. i złocieni — Chrysanthemum L. Młode larwy żerują początkowo pod korą, następnie w drewnie pni i gałęzi martwych, obumierających i powalonych drzew liściastych, drążąc podłużne chodniki. Jako drzewa lęgowe wymieniano zwykle klony — Acer L., olsze — Alnus Mill., grab — Carpinus L., wierzby — Salix L., jarząby — Sorbus L., leszczynę — Corylus L. i czeremchy — Padus Mill. W maju lub czerwcu larwa robi haczykowaty chodnik wyjściowy w powierzchniowej warstwie drewna aż do kory i buduje komorę poczwarkową.