[tom 18]
Gatunek rozmieszczony głównie w południowej i środkowej części Europy, na północ docierający do Danii, południowej Szwecji oraz Karelii, notowany ponadto z Afryki Północnej, Azji Mniejszej i Zakaukazia. W Polsce znany z nielicznych miejscowości w różnych częściach kraju, na ogół spotykany na terenach nizinnych. Zasiedla pola uprawne, łąki, pastwiska, zarośla i zbocza. Spotykany od maja do września na chabrach; jako miejsca połowu zwykle są wymieniane chaber bławatek — Centaurea cyanus L. i chaber łąkowy — C. jacea L. Według dawnych informacji z piśmiennictwa larwa żeruje w główkach kwiatowych, ale dane te są niepewne i wymagają potwierdzenia. Nowsze dane z Włoch i Grecji podają jako roślinę żywicielską chaber wełnisty — Centaurea solstitialis L. Roślina ta jest do nas zawleczona, rośnie na przydrożach i nasypach kolejowych. Larwa żeruje na żyłkach środkowych liści i w miarę wzrostu przechodzi do szyi korzeniowej i korzeni, niekiedy żeruje również w rdzeniu łodygi. Pełny cykl rozwojowy w warunkach południowoeuropejskich trwa około 24 dni.