[tom 10]
Gatunek występujący w zachodniej, południowej i środkowej części Europy, docierający na wschód do południowych obszarów leśnych i lasostepu europejskiej części ZSRR; podawany też z Syrii i Syberii. W Polsce notowany z nielicznych stanowisk głównie w południowej i zachodniej części kraju. Z uwagi na wymagania środowiskowe dane o zasiedleniu Sudetów i byłych Prus budzą wątpliwości. Omyłkowo został wykazany przez K. Stefka (1939) z Dąbrowy Górniczej na Śląsku Górnym na podstawie mylnie oznaczonych okazów Ectinus aterrimus (L.) i Melanotus erythropus (Gmel.). Zamieszkuje tereny otwarte oraz świetliste lasy na terenach nizinnych i pagórkowatych, zasiedlając suche łąki, polany śródleśne, wydmy nadmorskie oraz pola uprawne. Larwy żyją w glebie wśród korzeni roślin. W niektórych krajach są uważane za szkodniki z uwagi na wyżeranie podziemnych części roślin oraz kiełkujących nasion. Postacie dojrzałe ukazują się w kwietniu i żyją do sierpnia, przy czym najliczniej są poławiane w maju i czerwcu.