[tom 11]
Gatunek kosmopolityczny o nie wyjaśnionym pochodzeniu pierwotnym, występujący w niemal całej Europie prócz północnych części Fennoskandii. W Polsce chrząszcz rzadko spotykany, wykazany tylko z pięciu krain. Rozwój larwalny w sprzyjających warunkach trwa około 4 miesięcy. W ciągu roku mogą występować dwa pokolenia, ale w gorszych warunkach rozwój może przedłużyć się do dwóch-trzech lat. Larwy żerują w bielu i suchym, twardym drewnie, głównie dębu, jesiona, klonu, orzecha włoskiego, rzadziej wierzby, topoli, czereśni i robinii. Drążą; chodniki wzdłuż słoi rocznych, wypełniając je mączką drewna w postaci pudru. Zasiedlają pnie leżące w lesie i na składowiskach, niekiedy atakują również gotowe wyroby z drewna, zwłaszcza zawierające biel. W normalnych warunkach przepoczwarzenie następuje wiosną w zewnętrznej warstwie drewna. Postacie dojrzałe ukazują się w maju-czerwcu, w pomieszczeniach zamkniętych już w marcu-kwietniu; żyją około 20 dni. Samice składają jaja w wiązki naczyniowe, zwłaszcza na przekroju poprzecznym, kłód i dłużyc.