[tom 15]
Gatunek zamieszkujący Europę Południową oraz południowe obszary środkowej i wschodniej Europy oraz Syberii Zachodniej, notowany ponadto z Azji Mniejszej, Syrii, Kaukazu i Turkiestanu, W Polsce chrząszcz mało znany i bardzo rzadko poławiany, wykazywany z kilku stanowisk w trzech południowych krainach. Jest chrząszczem ciepłolubnym, zasiedlającym odkryte stanowiska na terenach o charakterze stepu lub lasostepu. Postacie dojrzałe występują od czerwca do sierpnia. Spotykano je na kwiatach, głównie krwawników — Achillea L., złocieni — Chrysanthemum L., driakwi — Scabiosa L., wilczomleczów — Euphorbia L. i roślin baldaszkowatych (Umbelliferae). Samice składają jaja do gleby w pobliżu korzeni roślin zielnych. Jako rośliny żywicielskie najczęściej podawano lucernę siewną — Medicago sativa L. oraz nie znany dotąd u nas wilczomlecz Seguiera — Euphorbia seguieriana Neck. (E. gerardiana Jack.). Larwy wgryzają się w korzenie, początkowo żerują pod korą, a następnie wdrążają się do rdzenia i toczą chodniki w dół korzenia, w lucernie docierając na odległość około 18 cm. Na skutek zniszczenia prawie wszystkich tkanek korzenia roślina wkrótce zamiera. Przepoczwarczenie następuje w maju-czerwcu. Generacja jednoroczna, niekiedy dwuletnia.