[tom 18]
Gatunek występujący w zachodniej, środkowej i północnej części Europy w Fennoskandii sięgający poza koło podbiegunowe, a na wschód po Sajany pasmo górskie między Ałtajem a Przybajkalem. W Polsce oszczecik jasny jest dość rzadko spotykany zarówno na terenach nizinnych, jak i górzystych. Głównym żywicielem jest świerk, rzadziej jodła, modrzew i limba. Opada zwykle małe uschnięte świerczki i stojące złomki, niekiedy cienkie leżące na ziemi, o średnicy do kilkunastu centymetrów. Zasiedla przeważnie dolną część strzały, powyżej szyi korzeniowej. Chodnik macierzysty dwuramienny, poprzeczny, o rozpiętości do 3 cm z komorą godową po środku, w bielu odbija się słabo. Postać dojrzała zimuje w żerowisku lęgowym, pojawia się na zewnątrz w maju-czerwcu.