[tom 15]
Gatunek rozprzestrzeniony w środkowej i południowej części Europy oraz w Afryce Północnej, docierający na wschód do Kaukazu, Azji Mniejszej i Syrii, notowany poza tym z południowych prowincji Szwecji. W Europie w miarę posuwania się ze wschodu na zachód jest coraz rzadziej spotykany, a na południu występuje głównie w górach, gdzie dociera do strefy subalpejskiej. W Polsce prócz krain górzystych znany z prawie całego kraju. Spotykany jest na ogół rzadko, ale niekiedy lokalnie na miejscach rozrodu znajdowany w dużej liczbie okazów, zwłaszcza w postaci larwalnej. Zasiedla stare lasy iglaste, gdzie rozwój larwalny odbywa głównie na wyrębach, przesiekach i pobrzeżach lasów w pieńkach i ściętych pniach oraz jako techniczny szkodnik drewna we wszelkiego rodzaju słupach oraz w drewnie niedawno obrobionym, jak nie impregnowane słupy oświetleniowe i telefoniczne, podkłady kolejowe oraz ściany w budynkach drewnianych (Dominik 1955b). Opada martwe drewno gatunków iglastych, głównie sosny, rzadziej świerka i jodły. Przepoczwarczenie następuje w czerwcu, a postacie dojrzałe ukazują się w lipcu i przeżywają do polowy września. W dzień są zwykle ukryte pod odstającą korą i w szczelinach drewna. Wieczorem i nocą odbywają się loty, kopulacja i składanie jaj. Niekiedy przylatują do źródeł światła sztucznego. Odpowiednio do warunków mikrosiedliskowych i klimatycznych rozwój larw trwa 3-4 lat i może być przedłużony o rok lub kilka lat.