[tom 15]
Gatunek rozmieszczony głównie w środkowej i południowej części Europy, sięgający na wschód po Azję Mniejszą, Kaukaz i Zakaukazie, notowany też z południowej Szwecji, Danii i Wysp Brytyjskich. W Polsce chrząszcz rzadko i sporadycznie spotykany, znany dotychczas z nielicznych stanowisk w siedmiu tylko krainach, przy czym wzmianki o występowaniu na Pobrzeżu Bałtyku opierają się na danych sprzed przeszło stu lat, dlatego też wymagają one potwierdzenia nowymi materiałami. Zamieszkuje lasy liściaste i mieszane, zarośla i ogrody. Pojaw postaci dojrzałych rozpoczyna się w połowie kwietnia i trwa do czerwca. Chrząszcze przebywają na gałęziach drzew lęgowych, a w czasie słonecznej pogody na kwiatostanach baldaszkowatych (Umbelliferae) oraz kwiatach krzewów, przeważnie głogów — Crataegus L., jarząbów — Sorbus L. i dereni — Cornus L. Larwy żerują w cieńszych gałęziach, o średnicy 2-4 cm, przerośniętych grzybnią i porośniętych porostami. Jako drzewa żywicielskie były wymieniane w piśmiennictwie: dęby — Quercus L., lipy — Tilia L. oraz klon polny — Acer campestre L., śliwa tarnina — Prunus spinosa L. i orzech włoski — Juglans regia L.