[tom 15]
Gatunek rozprzestrzeniony od krajów śródziemnomorskich aż do Wysp Brytyjskich i południowych prowincji Fennoskandii, wykazywany ponadto z Kaukazu, Azji Mniejszej, Syrii i Iranu. W Polsce rzadko i sporadycznie spotykany, na ogół notowany z pojedynczych miejscowości w poszczególnych krainach, tylko ze Śląska Dolnego znany z większej liczby stanowisk. Zamieszkuje drzewostany liściaste, zagajniki, zarośla, parki i ogrody występujące na terenach nizinnych i podgórzach. Zasiedla głównie dęby — Quercus L., rzadziej buka — Fagus L., graba — Carpinus L., wiązy — Ulmus L., leszczynę — Corylus L. i drzewa owocowe. Jaja są składane w szczeliny lub pod łuski kory, na nasłonecznionych miejscach grubych i cienkich pni oraz na gałęziach obłamanych lub ściętych i leżących na ziemi oraz na nie okorowanych złomach i słupach. Młoda larwa żeruje w wewnętrznej warstwie kory, drążąc podłużne, kręte, miejscami placykowate chodniki. Przed przepoczwarzeniem larwa wdrąża się w biel, gdzie w powierzchniowej warstwie drewna wyrabia wąską komorę poczwarkową. Komora poczwarkowa może być budowana, w przypadku żerowiska przebiegającego pod grubą korą, również w korze. Postacie dojrzałe ukazują się w kwietniu i występują do czerwca, głównie na drzewach żywicielskich, a nigdy na kwiatach. Dwuletni cykl rozwojowy może być niekiedy skrócony do jednego roku.