[tom 15]
Gatunek północnopalearktyczny, rozprzestrzeniony w północnej, środkowej i południowo-wschodniej części Europy, docierający na wschód przez Syberię do północnych obszarów Mongolii i Chin, Korei, Sachalinu i Japonii. W obrębie swego areału w miarę posuwania się z zachodu na wschód jest coraz częściej spotykany. W Fennoskandii przekracza koło podbiegunowe, a w środkowej Europie występuje zarówno na terenach nizinnych, jak i górzystych, docierając do strefy subalpejskiej. W Polsce występuje od Bałtyku aż po Tatry. Zamieszkuje wilgotne drzewostany liściaste. Cykl rozwojowy co najmniej trzyletni. Pojaw postaci dojrzałych zaczyna się w czerwcu i trwa do sierpnia. Chrząszcze odżywiają się pyłkiem kwiatowym. Najczęściej są poszukiwane kwiaty roślin baldaszkowatych (Umbelliferae) i różowatych (Rosaceae). Samica składa jaja w szczeliny martwego drzewa w pniach, pniakach i leżaninie. Jako drzewa żywicielskie podawano głównie drzewa liściaste, jak brzoza, osika, olcha, wierzba, topola, jarzębina i leszczyna. Larwy żerują w wilgotnym, będącym w stanie początkowego rozkładu drewnie, drążąc w nim podłużne chodniki. Zwykle po trzecim zimowaniu larwa w czerwcu sporządza na końcu chodnika owalną komorę poczwarkową.