[tom 15]
Gatunek rozprzestrzeniony głównie w Europie Południowej, docierający na wschód do Azji Mniejszej, Kaukazu, Syrii, Izraela, Iranu i Turkiestanu. Notowano go również z nielicznych stanowisk w południowej części środkowej Europy, gdzie występuje na ciepłych terenach pagórkowatych, omijając obszary niżowe. W Polsce wykazywany ogólnikowo, bez bliższych danych, ze Śląska oraz z pojedynczych stanowisk w trzech krainach południowych. Z uwagi na znane dotychczas rozmieszczenie ogólne i wymagania ekologiczne dane z byłych Prus oraz terenów nizinnych są niewiarygodne, między innymi występowanie tego gatunku na Mazowszu zakwestionowali B. Burakowski i E. Nowakowski (1981b). Pojaw postaci dojrzałych rozpoczyna się w czerwcu i trwa jeszcze w lipcu; przebywają one zwykle na łodygach, liściach i kwiatach roślin lęgowych. Rozwój larwalny jednoroczny lub dwuletni. Larwa żeruje w łodydze bylin. Charakteryzuje się dużą ruchliwością, wędrując w górę i w dół łodygi — przy poruszaniu się wygina ciało i opiera się o ściany chodnika ostatnim segmentem odwłoka, wygiętym grzbietem i żuwaczkami. Jako rośliny żywicielskie piśmiennictwo podaje barszcz zwyczajny — Heracleum sphondylium L., popłoch pospolity — Onopordon acanthium L., oset nastroszony — Carduus acanthoides L, oset zwykły — C. nutans L. oraz ostrożenie — Cirsium Mill.